Een kakkerlak, Nederlandse les, aquajoggen en mijn

Hallo!
Hier weer een update van mijn avonturen!

Ze zijn groot, zwart en vies. Ze hebben voelsprieten en harige pootjes. Dames en heren ik introduceer jullie: EEN KAKKELAK! Curaçaos meest gehate inwoner. En die kruipt natuurlijk mijn kamer in. Niet zo’n kleintje die je even naar buiten gooit. Nee, eentje van toch zeker 10cm. Na een gezellig dagje strand wilde ik even onder de douche springen toen ik in de hoek van mijn douche een gigantisch zwart monster zag zitten. (zie foto) Gelukkig zat hij heel hoog dus had ik een goed excuus om hem niet te hoeven verwijderen. Ik dacht lekker laten zitten zolang hij niet beweegt is het goed. Toen ik s’avonds thuis kwam van een avondje stappen besloot ik even een kijkje te gaan nemen bij mijn nieuwe huisgenoot. Helaas was hij weg. Dat is balen…Waar kon hij zich verstopt hebben? Ik zoeken tussen bij lakens en in alle hoekjes. Nergens te vinden. Goed, dan maar slapen en hopen dat hij naar buiten is gekropen. De volgende morgen vond ik hem, op zijn ruggetje, dood onder mijn bed. Omdat ik haast had dacht ik “laat maar liggen ruim hem vanavond wel op.” Dat bleek een nogal foute gedachte. Die avond zat ik op de grond een mailtje te typen toen ik ineens in mijn ooghoek een harig pootje zag bewegen. En daarna nog één. Alsof dat nog niet genoeg was begon hij ook nog te proberen weer op zijn pootjes terecht te komen. “HELP! Spoken!” Opgesprongen en in een sprint naar mijn buurmeisje gerend. Daar de spuitbus met gif gehaald en hem definitief naar de kakkerlakken hemel gestuurd. And I lived happily ever after zonder kakkerlak.

Ben je op Curaçao zit je nog tussen de Duitsers. Het rare is dat die dan ook nog Nederlands willen leren. Waar begin je dan? Voetbal leek mij meteen te gevoelig onderwerp en ik win de discussie toch wel omdat mijn leerling geen Nederlands spreekt. Daarom zijn wij maar begonnen bij Jan Smit en Yolanthe. Kan Laura(mijn leerling) meteen een beetje integreren in de Nederlandse roddels. Laura is een medestagiair die probeert het positieve effect van dolfijnondersteunende therapie wetenschappelijk te bewijzen. Daarvoor moet zij zowel Duitse als Nederlandse kinderen onderzoeken. Dus praten wij elke dag een uurtje of wat Nederlands. Erg gezellig. Voordat wij met serieus zinnen beginnen wil ze natuurlijk eerst weten wat de Nederlandse woorden zijn voor een leuke jongen, het verschil tussen kussen(kiss) en kussen(pillow). Verder had Laura van een andere Nederlandse stagiair geleerd overal ‘lekker’ voor te zetten wat soms nogal grappige zinnen gaf. Zo heb ik haar moeten overtuigen dat je tegen een kindje die een opdracht goed heeft uitgevoerd niet kan zeggen: ‘lekker gedaan.’ Ondanks dat het best leuk is geloof niet dat ik een carrièreswitch ga maken als lerares.

Aquajoggen voor bejaarden? Echt niet. Hartstikke leuk. Omdat je hier natuurlijk wel hét bikini lijf moet blijven behouden moet je af en toe wat aan lichaamsbeweging doen. En nee, je cocktail optillen en weer neerzetten telt niet. Dus wat doe je dan. Dan ga je op zaterdagochtend aquajoggen. Samen met Marjanne en 2 van haar collega’s stonden wij om 8.30u op het strand. Wij waren inderdaad veruit de jongste maar dat mocht de pret niet drukken. Met zo’n grote band om zodat je blijft drijven wij het water in. Toen bleek dat je nog echt moest gaan lopen zonder dat je je voeten op de bodem kon zetten. Er is geen weerstand in het water dus lopen is best lastig. Kon het dan niet laten om tegen één van Marjanne te zeggen:”Pas op, opstapje” Die gaat ook nog serieus in het water kijken en vragen “waar?”
Na afloop nog even koffieleuten met alle dames en je voelt je als herboren!

Ik kom op televisie! Althans dat denk ik. Er zijn op het Curacao Dolphin Therapy Centre (CDTC) regelmatig filmploegen aanwezig. Deze keer was de EO te gast. Twee dagen lang zouden zij een familie volgen tijdens de therapie van hun kind. Ik had de leuke taak om hen gedurende die dagen te begeleiden en te zorgen dat zij geen dingen zouden filmen die niet mogen. (Strikte regels omtrent media i.v.m privacy van de families) Helemaal vergetend dat er ergens een cameraploeg verdenkt opgesteld kon staan, liep ik met de familie die gevolgd werd, de tweede dag, kletsend naar de ingang het Sea Aquarium. Vlak voor de ingang keek ik op of het hek open was. In plaats van het hek te zien, zie ik een grote draaiende camera op ons gericht. “Ook goedemorgen! Ik zie er niet uit, ga weg met dat ding!” dacht ik. Waarschijnlijk wordt het ook niet eruit geknipt omdat ze meteen begonnen met interviewen van de familie. Stiekem is wel leuk natuurlijk.
Dus als jullie nieuwsgierig zijn naar mijn stageplek dan wordt het uitgezonden op 15 september om 23.00u op Nederland 2 na NOVA. Het programma heet “T zal je maar gebeuren.”